Réttur barna á Foreldrajafnrétti fótum troðin enn og aftur!!!

Þetta er nú bara toppurinn á ísjakanum í þeim brotum sem eiga sér stað þegar kemur að því að spyrja föður um álit í málefnum sem varða börnin okkar eftir skilnað.

Mæður komast yfirleitt upp með að brjóta á lögum og reglum samfélagsins hvenær sem þeim dettur í hug án þess að spyrja kóng eða prest.

Að mæður leyti samþykkis föður í málum varðandi börnin er oftast undantekning því þær hafa engu að tapa hvað sem þær brjóta og skiptir þá engu hvort það er hagur barnsins eða föðurs sem troðið er á. Oftast er það hagur móður sem ræður för en ekki barnsins.

Þetta gerði móðir annars barnsins míns, flutti þvert yfir landið heila 700 kílómetra þegar við vorum með sameiginlegt forræði og lét mig ekki vita af einu eða neinu , kom bara að tómu heimili einn daginn þegar ég ætlaði að fá barnið mitt og vissi ekki eitt eða neitt um hvað barnið var niðurkomið.

Enda er það deginum ljósara að það er nánast ekkert í lögum eða nokkur viðurlög hérlendis sem sjá til þess að þær þurfi að svara fyrir það eða að leiðrétta það sem þær gera rangt gagnvart rétti barnanna eða rétti hins foreldrins.

Í Frakklandi fara foreldrar beina leið í steininn ef brotið er á rétti barnsins að umgangast hitt foreldrið, þar er lagt til jafns og ofbeldi , enda er þetta ekkert annað grimmilegt andlegt ofbeldi að neita barni um þann sjálfsagða rétt að umgangast foreldri sitt.

Menn þurfa ekki að glugga lengi í þennan málaflokk þar sem á að standa vörð um hag barnanna okkar til að sjá að lög og reglur hérlendis eru lengst aftur úr forneskju og hafa ekki verið endurskoðaðar eða bætar áratugum saman þrátt fyrir að kröfur til Foreldrajafnréttis gerist háværari með hverju árinu og önnur Evrópulönd séu komin langt langt fram úr okkur í að færa þessi lög í nútímalegann og sanngjarnan farveg.

Feður eiga jafn mikið í börnunum eftir skilnað eins og þeir áttu fyrir skilnað og börnin ættu þá að hafa jafnann rétt til að umgangast feðurna eins og mæðurnar eftir skilnað, það er svo sannarlega langt því frá að svo sé hér á landi.

Það er himinn og haf á milli rétts móður eða föður þegar skilnaður er genginn í garð og stundum eins og feðurnir séu oft til óþurftar og megi  bara missa sín ef móðirin er í hefndarhug og mæðurnar komast upp með að gera það sem þær vilja hversu siðlaust og ómerkilegt sem það er og dómskerfið og embættismanna kerfið sem á að sjá um þessi mál virðast vera undir hælnum á fornaldar mæðrastefnu.

Svo þegar kemur að blessaða Alþinginu okkar að breyta lagaumhverfi þessara mála í nútímalegra horf þá hefur Alþingi almennt enga kunnáttu í málaflokknum né áhuga á að takast á við vandamálið heldur horfa í gaupir sér.Auveldara að hunsa málið og taka ekki eftir neinu en berjast við pólitískar kvennahreyfingar og afla sér óvinsælda á þeim bænum

Alþingi og ráðamenn skjálfa á beinunum að ganga á móti kvennréttindahreyfingum og að setja sig á móti þeim Pólitísku öflum sem þær hafa alstaðar hérna á landi.

Kvennréttindahreyfingar geta orgað og gargað endalaust á jafnrétti í allt og öllu en þegar kemur að þessum málaflokki að jafna rétt foreldra  þá er eins og þær verði gersamlega blindar af eigin hag og vilja ekki sjá nokkrar breytingar, enda ráða þær nánast öllu varðandi börnin og þannig vilja þær hafa það um ókomna tíð. Þær vilja algert einræði í þessum málum.

Ég trúi því loksins að þær hafi áhuga á jafnrétti þegar þær beita sér fyrir Foreldrajafnrétti og ég skal ég styðja þær af heilum hug ef þær opna augun og sjá sannleikann. Held í vonina að það kraftaverk gerist áður en ég fer undir græna torfu þó ólíklegt sé miðað við snigilshraða þessa málaflokks síðustu áratuga.

Þá fyrst eru kvenréttindahreyfingar og Alþingi samkvæmar sjálfum sér í jafnréttindabaráttu þegar þessi mál eru sett upp á borð og rætt um þau á jafnréttisgrundvelli en ekki á þeirri forréttinda frekju sem núna er til staðar í kerfinu.

Þó grunar mig að fyrr frjósi í Helvíti en að Kvennréttindarhreyfingar og Alþingi vakni og opni augun og sjái sannleikann og fari að taka til hendinni að ráða bót á óréttlætinu sem börnin okkar verða fyrir sí og æ ár eftir ár.

Jafnrétti er nefnilega ekki bara fá embættis og forstjórastöður og jafn þykk launaumslög !!!

Frumvarp Daggar Pálsdóttur var stórt skref að því að koma á einhverju jafnvægi og sanngirni í þessum málaflokki en það virðist vera eins og að berjast við vindmyllur að fá þau lög í gegnum þá fornaldar stefnu hjá á Alþingi og þeim aðilum sem koma að þessum málaflokki.

Það er kominn tími til að Fólk fari að vakna og átta sig að börnin eiga jafnann rétti til beggja foreldra.

það er eitt félag sem ég fylgist með sem ég veit að berst fyrir þessu málefni af sanngirni og góðum hug sem heitir www.foreldrajafnretti.is kynnið ykkur það félag og styðjið við hag barnanna ykkar með því að ganga í það.

Ef ekkert gerist strax í þessum málaflokki til batnaðar munu börnin okkar þurfa að berjast við sömu vindmyllurnar og eiga við sama sársaukann sem því fylgir að börnin hafa ekki jafnan rétt til umgengni við báða foreldra, Langar ykkur að vera amma og afi og horfa á svona hildarleiki hjá börnunum ykkar?

Presturinn breytti ekki siðferðilega rétt

Athugasemdir

[Kristófer K. (IP-tala skráð) 18.11.2008 kl. 15:22]

Gott innlegg, og er ég þér fullkomnlega sammála. Tel það hreinlega ótrúlegt að "jafnréttisbaráttan" góða sé í slíkum öndvegi hér á landi á sama tíma og stöðugt er stigið á réttinda feðra. Enda er þetta engin jafnréttisbarátta, þessar ágætu kellingar heimta bara kvenréttindi.

[Guðjón (IP-tala skráð) 18.11.2008 kl. 16:56]

Því miður var Dögg Pálsdóttir formaður úrskurðarnefndarinnar sem sá ekkert athugavert við að valtað væri yfir rétt forsjáraðila. Kannski af því að kirkjan gerði það. En áfrýjunarnefndin var á öðru máli, sem betur fer.

[Smári Roach Gunnarsson (IP-tala skráð) 18.11.2008 kl. 17:41]

satt um veruleikafyrrta heimssýn margra af mest áberandi feministum íslands... Eins og kolbrún haldórsdóttir sagði: að gefa félagi um foreldrajafnrétti sæti í jafnréttisráði? afhverju ekki bara einhverjum fótboltaklúbb þá?