Tattú í dag = krumpuð klessa á elliheimilinu

Þegar ég les um alla þessa tattóveruðu kvenmenn og kallmenn nú til dags get ekki varist því að hugsa til þess ef maður endar einn daginn sem einskis nýtt letidýr á elliheimili,maður mætir þá líklega kvenfólki sem er eins og gangandi málverk eða teiknimyndasögur en lystaverkin þá orðin litlaus líflaus og bylgjótt í krumpuhafi ellinnar og "fegurðin" þá orðin heldur döpur og ekki öfundsvert þá stundina grunar mig.

Hvað skyldu margir sjá eftir því seinna meir að hafa tattóverað sig svona í bak og fyrir með flennistórum myndum á musteri sálarinnar........   

 

 

Komin með undursamlegt húðflúr